فواید
ختنه خطر انتقال اچ‌آی‌وی هنگام رابطه جنسی را کاهش می‌دهد، به عبارت دیگر مردی که ختنه شده باشد در رابطه جنسی با زنی که اچ‌آی‌وی دارد کمتر در خطر آلودگی به ویروس است. علاوه بر این ختنه خطر آلودگی به تبخال تناسلی (Herpes) را ۳۰ تا ۴۰ درصد و خطر آلوده شدن به گونه‌های خطرناک ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) را که با سرطان ربط دارد سی درصد کاهش می‌دهد. بررسی‌ها نشان می‌دهند که ختنه احتمال انتقال اچ‌آی‌وی از مرد به زن را کم نمی‌کند اما خطر ابتلای زنان به دیگر عفونت‌های آمیزشی مثل واژینوز باکتریایی، تریکومونا و HPV (زگیل تناسلی) را کاهش می‌دهد. علاوه بر این دیگر بیماری‌های آمیزشی و سرطان آلت تناسلی در افراد ختنه شده کمتر است و همین‌طور خطر سرطان گردن رحم در زنانی که شریک جنسی شان ختنه شده پایین می‌آید. در پسر بچه‌ها، ختنه احتمال عفونت ادراری را کم می‌کند. مرکز پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های آمریکا ختنه را یکی از راه‌های مؤثر در کاهش انتقال اچ‌آی‌وی بخصوص در مردان غیر همجنسگرا می‌داند، اما می‌گوید شواهد نشان نمی‌دهند که ختنه در مردان همجنسگرایی که صرفاً سکس مقعدی دارند خطر انتقال اچ‌آی‌وی یا بیماری‌های آمیزشی دیگر را کاهش می‌دهد.[۱۴]
عوارض
مرکز پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های آمریکا خطر ختنه‌ای را که با رعایت ضوابط پزشکی انجام شود اندک می‌داند. عوارض ختنه معمولاً خون‌ریزی و التهاب است و عوارض جانبی شدیدتر نادر هستند. در این پیش‌نویس احتمال ایجاد عوارض جانبی خفیف در نوزادان نیم درصد، در کودکان نه درصد و در بزرگسالان پنج درصد ذکر شده‌است. در مورد زمان ختنه کردن مرکز پیشگیری و مبارزه با بیماری‌های آمریکا می‌گوید که ختنه در نوزادان و کودکان آسانتر و ارزانتر و کم خطرتر است، اما اگر ختنه تا دوران نوجوانی یا بزرگسالی به تعویق بیفتد، خود فرد هم می‌تواند در تصمیم‌گیری مشارکت کند.[۱۴]
شیوع عوارض عمل ختنه در حدود ۰/۲ تا ۰/۶ درصد موارد گزارش شده‌است. بیشتر عوارض خفیف هستند. شایعترین عارضه خون ریزی است که در ۰/۱ درصد موارد مشاهده شده‌است.[۱۵] این خون‌ریزی به ندرت نیاز به انتقال خون دارد و با اقدامات ساده کنترل می‌شود. دومین عارضه عفونت موضعی است که خفیف و به صورت قرمزی و ترشح چرک بارز می‌شود. موارد منفردی از عوارض ایزوله گزارش شده که شامل فیموزیس راجعه، بازشدن زخم، پنیس مخفی، اشکالات زیبایی به علت پوست اضافه، احتباس ادراری، التهاب مجزا (مِآتیت) تنگی مِآ، کوردی، انکلوژن کیست و باقی‌ماندن اجزای پلاستیبال است. گزارش‌های موردی خاصی هم از موارد نادری همچون سندرم پوست فلس دار، فاسئیت نکروزان، سپسیس، مننژیت و همچون عوارض جراحی بزرگی همچون فیستول اورترا، قطع گلنز پنیس و نکروز پنیس دیده شده‌است.
انجام بدون بی‌حسی ختنه می‌تواند یکی از زجر آورترین خاطرات روزهای کودکی باشد. در این راستا دانشمندان به‌وسیله اندازه‌گیری تعداد ضربان قلب، فشار خون و سطح کورتیزول خون (هورمون ضد استرس بدن) دیده‌اند که نوزادی که بدون بی‌حسی ختنه می‌شود، درد زیادی را تحمل می‌کند و علاوه بر اهمیت خود درد، این خاطره باعث می‌شود که نوزاد نسبت به سایر دردهای دیگر مثل واکسن‌هایی که بعداً به کودک تزریق می‌شود، واکنش شدیدتری نشان دهد.
بر اساس این یافته، انجمن اطفال آمریکا توصیه می‌کند که در حین انجام ختنه حتماً باید نوزاد بی‌حس شود. انواع داروهای بی‌حسی مورد استفاده در حین انجام ختنه عبارتند از: بی‌حسی زیرپوستی آلت تناسلی، بی‌حس کردن عصب پشت آلت تناسلی و استفاده از کرم EMLA روی پوست که ترکیبی از مواد بی‌حس‌کننده موضعی است.
یکی از پیامدهای بحث‌برانگیز ختنه، تنگی یا التهاب مه نرینگی است که انسیدانس آن را ۳۱٪- ۸٪ گزارش کرده‌اند و معمولاً در کودکانی پیش می‌آید که پس از ختنه از روش‌های کاهنده التهاب استفاده نکرده‌اند. گسترش این پدیده در کودکان ختنه شده از ختنه نشده بیشتر است. مه‌آ به علت تماس با محیط آمونیاکی (ادرار) و میکروب‌های موضعی دچار صدمه می‌گردد. لیکن این عارضه نسبتاً دیررس است (حداقل چند ماه بعد از عمل مشخص می‌شود) و از پیامدهای آن عفونت ادراری است
